بهشت من
رفتن چه سخت است وقتی زمین چسبناک است و پاهایت از موم
بهشت من
رفتن چه سخت است وقتی زمین چسبناک است و پاهایت از مومدرباره من
ارثیه زهـراست که سنگر باشیم
تا دادن جان مطیع رهبر باشیم
راهیست پراز فتنه و آشوب و دغل
باید که کتاب عشق ازبر باشیم
ادامه...
نتیجه
الان خرم در حد مرگ کیفه....
کاش آزمونمو میدادما!
تخمین رتبم میشده ۳۰۰!!!!!
تازه یک ساعت و نیمم وقت اضافه آوردم!!!!
این یعنی دانشگاه تهران اونم از نوع بالینیش!!!! 
درصدامم که هی خوب بودن ...
اما تو خونه آزمون دادن اصنشم خوب نیس
بعد کلی ملتفت کردن اهالی که بنده الان مثلا باید تمرکز داشته باشم...
تازه آزمونو شرو کردم....
خواهر:
باسرعت باد درو کوبیده اومده تو....مینااااا گوشیم چرا هنگ کرده ؟
من:نگاه غضبناک 
دو دقه بعد
مامان:
یادش افتاده زنگ بزنه داییش که گوشش سنگینه حال و احوال کنه
من:
ماااااااااااامااااااااااان توروخدا !
همساده بقلیه که فامیل آدم باشد:
اومدن در امر حل افسردگی خواهر کمکی به خندوندن از ته دل با صدای بلند بفرماین ایشونو.....
خلاصه....
ذوق دیدن بابا بعد سیزده روز و تدارک وسایل استقبال و پیچیده شدن مدرسه ی فردا هم به دلیل استقبال بابایی در وجود خودمم لحاظ بفرمایید..... 
خلاصه درصدها:
ادبیات عمومی:۵۴
عربی عمومی:۳۳
دینی:۶۰
انگلیسی:۳۳مایه ی شرمساری!
ریاضی:۳۵ بله ما میتوانیم!
اقتصاد:۵۷ رو تاب خونده بودما
ادبیات اختصاصی:۴۱
عربی اختصاصی:۲۱شرمنده
تاریخ جغرافی:۶۰
علوم اجتماعی:۸۴عقشه
فلسفه منطق:۴۸با عرض پوزش از سقراط آقا!
روان شناسی:۵۵شرمنده!
کلا نمیدونم چی چی شده جو درس گرفتتم ول نمیکنه....!
این دفه اگرم خواست ول کنه من ول نمیکنم....
آخی بابام فردا خونس این موقه ایشالا!!!!
از این نوعشم تجربه میشه....
می خوام اینبار یه تجربه ی جدید رو امتحان کنم....
آزمونمو تو خونه میدم....
آره!
الان رفتم بستمو گرفتم بشینم تو خونه واسه خودم درصد بگیرم
ببینم این مدلکیش چه جوری میشه!!!!!
اقتصاد...
هرقدرم که بوی نم دوس داشته باشی و مامانت از هوای خوب حیاط و صفا و باز شدن مغز تو هوای آزاد واست بگه......
یه وخ خل نشی بری تو حیاط درس بخونی که حالت میشه ... 
آقا ما گول خوردیم رفتیم رو تاب شروع کردیم اقتصاد خوندن
یهویی دیدیم واااای ....این درسی که کلی علاقه بهش داشتم پس چرا الان حالم داره؟!!؟
(تاثیر منفی حرکات تاب را نیز منظور بفرمایید)(انگار جا قحطه)
خلاصه سرما و گرما و همه ی عوامل دست در دست هم حال ما را جا آوردند.....
البته آخرش تخصیر خودمان شد چون خنگول هم خطاب شدیم... 
آخه من نمیفهمم چرا هر وخ میرسم به بخش شیرین تولید ناخالص ملی مخم می هنگه بعد از توضیح والده میفهمه و سپس در دور بعدی مطالعات همین روند تکرار میشه...
خلاصه اینکه اقتصاد خوندن هم آخر عاقبت نداره...
همون روان خودمو عقشه....!
آخیش...
اولین بار بود فاینال اینقدر آسون بود....
با اینکه کتابم اصلا دست خودم نبود از همیشه بهتر دادم....
کلی امیدوار شدم به خودم...
حالا یا خیلی آسون بود یا من بلد بودم...نه؟!
ولی رایتینگی نوشتم که کفه استاده ببره....
ترکوندم ...
امان از این...
خدایا خواب هایم را نمیخواهم...
به خدا نمیگذارند راحت باشم....
خدایا وقتش نشده؟؟؟
بس است دیگر
این دایره ی خاکی برام تنگ است...
خدایا دل شکستن اینقدر آسان است؟؟؟
خدایا
این دل چیست که در سینه ام جا کردی؟؟
دیگر حتی خواب هم آرامم نمیکند
آشفته ترم میکند
زینب......
مال ما اینجوریاس
میگن دیوار ساختی دونه دونه آجراشو کم کن...
نامردیه همرو خراب کنی...
اما گاهی یه دفه خراب میشه ....
مثه یه بمب که بترکه بیخ گوش دیوار....
بمبه کوچیکیه اما اثرش.....
اینم از جناب خواجه:
چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
به هر شکسته که پیوست تازه شد جانش
کجاست همنفسی تا به شرح عرضه دهم
که دل چه می کشد از روزگار هجرانش
زمانه از ورق گل مثال روی تو بست
ولی ز شرم تو در غنچه کرد پنهانش
تو خسته ای و نشد عشق را کرانه پدید
تبارک الله از این ره که نیست پایانش
جمال کعبه مگر عذر رهروان خواهد
که جان زنده دلان سوخت در بیابانش
بدین شکسته ی بیت الحزن که می‌آرد
نشان یوسف دل از چه زنخدانش
بگیرم آن سر زلف و به دست خواجه دهم
که داد من بستاند ز مکر و دستانش
به پایان رفته شد دفتر....!
خب 
به سلامتی پرونده ی امتحانات بسته شد و ما هم با تمام انرژی و توان در خراب کردن آنها وقت مصروف داشتیم.... 
که البته از بلدیمان سرچشمه میگرفت که خب.....(آره جون خودم)
به یاری مسالمت آمیز بچه های طالب علم این هفته را تعطیل مطلق اعلام داشتیم و زور کسی هم بهمان نرسید و اگر خدا یاری کناد هفته ی بعد نیز به این تعطیلیه میمون و به جا خواهد پیوست.... 
شایسته است این یک هفته را چسبیده و در حد توان جبران ما وقع کنیم و دست به دعا برداریم برای آنان....
(البته مفرد باشد صفت اشاره پسندیده تر و مطابق میل تر است)
در هر حال ما از زیر بار امتحانات جان سال به در بردیم و امید است آیندگان نیز چنین باشند اما نه با چنین نمراتی....
برحمتک یا ارحم الراحمین!!!!!
کار خودته خدا ...!
جمعه ی این هفته خیلی دلگیره ها....
چرا غروبای جمعه اینجوریه؟؟؟؟
چرا نمیرسه اون جمعه که باید برسه؟!
چرا الان من نباید اونجا باشم؟؟!!
اصلا چرا من غر میزنم؟؟!!
همینه که هست دیگه....
الانه که خدا باید بیاد محکم بزنه پسه کلم بگه:
بشین سرجات همینه که هست اینقدرم غر نزن....
بعد یواشکی در گوشم بگه:
صبر کن درست میشه...!
حالا بابای خودم....
بابا !
اونقدر جات خالی بود که .....
درست وقتی که فکر کردم همه چی دیگه تموم شد حالا وقته خوابه.....
اصلا باورم نمیشد.....
دست همه مرسی !
بابا جای منو خالی کن...
اینجا جات خالیه....
همه ی شوخی هایی رو که میدونستم قراره بکنی و حتی تیکه هایی که می خواستی بندازی! رو با چشمای بسته تصور کردم.....
جامو خالی کن... که جات بدجور خالیه
کاش میشد از بوی گل هم عکس گرفت....
یک سال به دیدار تو نزدیک تر شدم خدایا!
پارسال این موقع داشت برف میومد...
آسمون دونه های کوچیک سفید رو آروم آروم میفرستاد رو زمین...
شبه تولد دونه های برف ....
پارسال تا خود ساعتی که قرار بود ازش جدا بشم زیر برف نشستم...
۴:۳۰ صبح
نشستم و تک تکشونو رو دست گرفتم و تبریک گفتم...
ورودشونو به دنیا....
و ساعت ۴:۳۰صبح ۱۷ سال پیش باهاش یه عهدایی بستم و اومدم تو این دنیا ...
عهدایی که الان هیچی ازشون یادم نمیاد...
و چقدر جای تاسف داره این بی وفایی...
امسال ولی برف نمیاد...
اما باز تکرار میشه لحظه های پاگذاشتنم تو این دنیا....
خیلی زود ۱۸ سال گذشت...
اگه پارسال با دونه های برف سر کردم و امسال جاشون خالیه درعوض...
خدا یه هدیه ی خیلی بزرگ بهم داد...
چیزی که شاید مدت ها بوده و هیچ وقت حس نمی شده...
گفتنش با کلمات کار ساده ای نیست...
معمولا چیزای بزرگ تو قالب کلمه های بسته جا نمیشن....
فقط میمونن توی دل آدم و هچ وقت هم پاک نمیشن....
امشب حرفایی موند تو دلم که حتی دست همه ی کلمات رو هم از پشت بسته بود...
امشب احساسی بهم منتقل شد که تا به حال تجربش نکرده بودم....
امشب بهترین شب تولده منه...
امشب همه ی ستاره ها شاهد این حس قشنگ بودن...
امشب دل آسمون یه کوچولو لرزید و اشکاش موند کف دستم...
امشب....
فقط من فهمیدم و خودت و خدا که چی گذشت...
امشب فهمیدم یه گوشه از عظمته الله اکبر رو...
امشب از ته دل میگم الهی شکر...
راستی:
این گل رز قرمز (موس و قالب) هدیه ی خودم به خودم... !
قالبه قشنگی شاید نباشه اما گل رز داره اونم قرمز اونم یه شاخه ... چه میشه کرد؟؟
اعتقاده من(!):
آدم باید اول خودشو دوس داشته باشه بعد بتونه بقیه رو دوس بداره!
آیینه ی دق...
اگه یه وقتی یه چیزی رو دوس داشته بودی بعد به همه هم گفته بودی بعد یه ذره که گذشته دیگه دوست نداشته بودی و حتی نمی خواستی چیزیو واست زنده کنه و کلا دوس نداشته بودی دیگه...
بعد مردم فک کنن هنوز دوس داشته بودی و بدنش بهت چی میشه؟؟؟
قوزه بالا قوز و آیینه ی دق....!
آخ آخ که درسمان مانده خدافظ....(
)
یه شب گذشت....
خداحافظ
بدرقش که کردم ...........
دلم نمیخواست برگردم تو خونه ای که واسه ده روز جای خالیشو به رخم میکشه...
الله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین
آرمش....
یک دو ....
نه نمی شود...
اصلا در باورم هم نمیگنجد....
بیش از یک؟بیش از دو؟
دوباره می‌شمرم
یک دو ....
آخر چگونه می شود تویی که حتی تاب یک روز دوری را نداشتی ...
این چنین دور باشی و باز هم تاب بیاوری؟
قریب به چهل روز است که میگذرد.....
میگذرد؟
چگونه اش را حتی خودت هم نمیدانی تنها خداست که می داند....
و فقط دعا می کنی که ....
بگذرد...
اما انگار نمی‌گذرد....
هرگز فکرش را هم نمی کردم اینگونه دلم را پایبند خودت کرده باشی!
آن روز که به گوشه ی خیمه ات پناه بردم و اشک ریختم اصلا فکرش را هم نمیکردم که روزی من اینجا باشم و خیمه ی تو آن دور دست ها....
زینب دلم ماند گوشه ی خیمه ات....
دلم را گم کردم
خودم را گم کردم
زینب!
شوق دیدار برادر برای تو کجا و شوق دیدار دوباره ی من با تو.... اما .....
باور کن همین اندک محبتم را...
امشب پاره های جامانده از دلم را به پدرم می دهم تا برایت بیاورد...
دیگر به دردم نمی خورد....این قلب تکه پاره
یا خودت مرحمش باش یا.....
تا کنون حسی این قدر برایم غریب نبوده.....
گذر این روزها بر تو ...
شاید دلیلش تنها این باشد....حتما همین است
حسین از تو دور نیست
در دلت جای دارد....اما....
بعد چهل روز آیا می‌شناسی پیکر بی جان و از هم گسسته اش را؟
زینب این چه صبری است از تو....؟
دل من که دیگر میترکد....
دست آرامشت را بر سینه ام بگذار تا اینبار هم خودت آرامش بخشم باشی...
مثل هر دفعه...
زینب....
احساس یه جوری ای....
امروز دارم میترکونم......
ماشالا....
سه ساعت درس خوندم...
نبود؟
تخته ای چیزی.....
چش میخورما....
کلاسامم که با هر بدبختی بود لغووندم و...
امروز اولین یکشنبه ی آزاد من است...
هرچند خیلی دوسشون داشتم!
دلم تنگ میشه
ببببببببله...
چه لذتی بالاتر از اینکه مجبور باشی واسه امتحانت شعره:
از در درآمدی و من از خود به در شدم
رو بحفظی...
اون وقت حتی اگه با صدای بلند هم تو خونه آواز بخونی کسی غر نمیزنه ...
چون اون وقته که من میگم....
میثینکه کنکور دارمااااااااااا
نزن این حرفو...
مگه اون شبایی که نیمه شب میومدی در خونم و میگفتی دلت پره... میخوام درددل کنم...
می خوام دلداریم بدی با آغوش باز نمی پذیرفتمت که الان اینقدر احساس تنهایی میکنی و داری می ترکی؟؟!!
ای بابا خوب من ول کن این زمینو ...
هم من تنهام هم تو باز هم می خوام بشنومت...
دلم برای دستای دعات تنگه...
دلم لک زده واسه شبنم چشات....
بذار مردم هرچی می خوان بگن...
مهم اینه که من تو رو دارم و تو منو....
من تو رو واسه خودم آفریدم.....
کجایی؟
بیا تا دق نکردی بیا و تو آغوش خودم بغضتو خلاص کن....
بیا ...
سخنی از خودم....
میگم:
سر من درد میکرد
منتظر بهانه بود
تنها توجه می خواست....
این جمله رو از لای خاطراته پارسالم پیدا کردم.....!
تصمیم صغری
ما مسئول برداشت هایی هستیم که از حرفا و حرکاتمون میشه یا مسئول حرفایی که میزنیم و کارایی که میکنیم ؟
کلا چه وضعه که هرکار میکنم یه کار دیگه میشه؟؟؟!!!
خدایا بابا گفت سالی دوبار نه روزی دویس بار
دارم فک میکنم....
چرا بعضی چیزا واسه آدم مهمه.....؟
درصورتی که...
نباید مهم باشه(؟)
مگه زوره....؟!
با مدعی نگوییم اسرار عشق و مستی
تا بی خبر بمیرد در رنج خود پرستی
عظمتی داره این سخن شریعتی هم واسه خودشا.....
اینکه میگه :
..........................
عمل مهندسیانه!
من امروز یه عمله مهندسیانه ی بزرگ انجام دادم که البته نتایج مفیدی رو در برداشت...
نظر به اینکه کنکور دارد مشرف میشه به ما تصمیم بر آن شد که تلفن عزیز تر از جان را از اتاق خودمان به مکان دیگری انتقال دهیم...بلکم مفید واقع شود....و البته ....
دراین صورت اتصال ما به اون ترنت با مشکل رو به رو میشد...
از آن جایی که خیلی از برق و سیم و دو راهی سر در میارم با هزار بدبختی و فلک زدگی تونستم یه دوشاخه!؟پیدا کنم اونم چی جور....
با کلی تغییرات درش...
عمرا اگر فهمیدید چی میگم...
خلاصه نتیجه هایی که حاصل شد عبارتند از:
برای باز کردن پیچ استفاده از چاقو مناسب نیست زیرا احتمال بریدن دست در این صورت زیاد است و پس از آن نیز دعوای مادر که....چاقوا مثلا....شده قلاب بس کجش کردی... 
هر از چند گاهی زیر مبل اتاق را تمیز بنماییم تا در اینجور مواقع خاک و خل حلقمان را آزار ندهد(شلخته هم خودتانید زیرا من کنکوری ام و وقته تمیز کردن ....؟!)
و یه چیز که من آخر نفهمیدم تعریف بود یا نوعی تمسخر؟
اونم اینکه مادر گرامی فرمودن: خدا نکنه یه کاری رو بخوای بکنی 
(با همین قیافه) ....
بقیش به خودم مرطبوطه....