...

بدجور دلم گرفته است بدجور... 

بدجور پشیمانم و سردرگم که کدام رفتار درست بود و کدام کار شایسته... 

دلم گرفته است که شب پانزدهم رمضان شب ولادت امام کریمان شبی که موسی الرضا دعوتم کرد به مشهدش 

 اینچنین شد... 

نمیدانم حتی ناراحتی ام دلیلش از کجا آب میخورد 

نمیدانم حتی  از دست خودم دلخورم یا از این رفتارها... 

هنوز هم نمیفهمم خودم محور ماجرایم یا ادعاهایم... 

نمیدانم اما خوب میدانم چنین شبی حال دلم باید طور دیگری می بود 

پ.ن:دلم از خودم بد گرفته...بد 

بغض دارم ... 

با این تفاوت که اینبار اصلا کسی به ذهنم نمیرسد که سر به زانوی شنیدنش بگذارم... 

پ.ن:در اسلام دو حرف است که جایی ندارد.
یک:
به من چه؟
دو:
به تو چه؟ 

آیت الله جوادی آملی