شروع....

چقدر دنیا کوچیکه و چقدر خدا بزرگ....

بلاخره رسید رور آخر...

این یک سال خیلی زود گذشت..

دیگه سال اولی بودن و بی تجربگی معنا نداره...

یه بار خیلی سنگین رو دوشم حس میکنم

یه مسئولیت خیلی بزرگ

امروز تو عصرنشینی با اساتید و دانشجویان واقعا پی بردم به عظمت وظیفم...

امروز اصلا دلم نمیخواست دل بکنم ار دانشگاه و اساتید

چشم دوخته بودم به چهره ی تک تکشون که ایمان و تواضع ازش میبارید...

واقعا که چهره ی مومن به دل میشینه...

......

این تابستون به تمام معتا شروع یک مرحله ی پرکار و شیرینه...

تابستونی که برا شروعش لحظه شماری میکنم

تابستونی که اگه خدا بخواد توش پر از برکته...

....

خدای خوب من...

از ته دل شکرت