سال 92

بعد مدت ها ....  

ینی از پارسال تا حالا من اینجا ننوشته بودما(!) 

 اتفاقات جالبی دور و برم افتاده و تجربیات خیلی خوبی کسب کردم.. هرچند یه کمی خلق و خو و رفتارم تغییر کرده اما به قول استاد جون به تثبیت هویت رسیدم انگار(!)  

جدایی از بچه های خوابگاه واسه حدود سی روز خیلی سخت تر از چیزی بود که فکرشو میکردم...!  

خدا میدونه آخر این چهار سال که هرکی میره یه شهری قراره چی بشه... 

 پارسال(!)چارشنبه سوری رو واسه اولین بار اجرا کردیم اونم تو خوابگاه... 

 خدا قسمت کرد و باز رفتیم مشهد پابوسی آقا ... 

 و بازم طبق معمول هرساله با افراد باذوق خاندان(!)سفره چیدیم اما با یه تفاوت...  

هفت سین قرآنی هم درست کردم!!!  

بلخره یه فرقی باید داشته باشه هفت سینم با پارسال...  

و بهترین دعایی که در حقم شد دعای خالم بود که: ایشالا همیشه امام صادقی بمونی... ولی این سال همون سالیه که سر سفره ی 91 آرزوشو داشتم  

همون سالی که جلو جلو برگه های سر رسیدشو ورق میزدم و میگفتم: خدااا میشه من تو این روزا خاطره بنویسم ینی؟! 

ما که همچنان در سفریم و الان با فلاکت متصل به دنیای مجازی شدیم  

عید همگی مبارک