کوش شیطون کر

اون قدر زیاد که نمیدونم از کجا شروع کنم.... 

 از ۱۲ ساعت پشت هم خوابیدن و زابه راه کردن خوابگاه و ۱۱۸ توسط والدین جهت یافتن جنازه ی ما!

از اون راهپیماییه خاطره انگیز و انواع و اقسام حماسه آفرینی ها تا مشهد و انواع و اقسام شیطونیا... 

از ترکوندن بمب بدبو تو سرپرستی و جزو همکارای دانشگاه محسوب شدن! 

از کلاسای پنج شنبه جمعه و غذا رزرو نداشتن واسه یه هفته!  

تا الان که رو به قبله شدم جوری که  سه روزه از دانشگاه  افتادم! 

نمیشه گفت که چقدر خوشحالم و چقدر راضی... 

الهی شکر