اولین هفته

من اومدم اما...

تازه فهمیدم چقدر از همه چیز عقبم

تازه فهمیدم چقدر میشه خوب و آسمونی بود...

بچه های اونجا از آسمون اومدن رو زمین

اونقدر پاک و دوست داشتنین که دو دقیقه همنشینی باهاشون وابستت میکنه

عطری که تو خوابگاه به مشامم رسید رو هیچ جای دیگه نشنیده بودم....

خدا حفظشون کنه

حالا اینکه چی جوری و چرا من اومدم بین این فرشته ها رو فقط خدا میدونه...

تو این چند روز که با بچه ها بودم فهمیدم من اصلا فرق دارم با اونا

هنوز خیلی راه دارم...

هزچی فکر میکنم میبینم هیچ کاری نکردم که همچین پاداشی داشته باشه...

و هزار تا کار کردم که حقم بوده ....

نمیدونم...امیدوارم ازین امتحان سربلند بیرون بیام...

فضای دانشگاه خوابگاه استادا دانشجوها ... خیلی خیلی دوس داشتنیه...

کلاسامون پنجره های بزرگ شیشه ای داره انگارکه وسط باغ نشستی حتی کف حیاطم میشه دید!

خوابگاهم که اصا نمیدونم چی جوری بگم از چیش بگم

چه محیطش چه مسئولاش...

غیر قابل وصف

ماشالا ماشالا

تق تق(صدای به تخته زدن!!)

هیچی نشده تو همین دو روز کلی مهمون داری کردیم

هر پنج دقیقه یه بار جمعیت ده بیس نفری سال بالایی بودن که میریختن تو اتاق واسه خوش آمد گویی

دیگه مجبور شدیم چراغو خاموش کنیم کسی از حضورمون بویی نبره!

تازه هر قدر تو همه ی این چند سال عمرم سرم تو لاک خودم بود و دس به هیچ کاری نزده بودمم اینجا جبران میشه حتی !!!

الهی! شکرت

خیلی خیلی شکرت :)