مترسک

یک بار به مترسکی گفتم « لابد از ایستادن در این دشت خلوت خسته شده ای »

گفت « لذت ترساندن عمیق و پایدار است ، من از آن خسته نمی‌شوم »

دمی اندیشیدم و گفتم « درست است ؛ چون که من هم مزه این لذت را چشیده ام »

گفت « فقط کسانی که تنشان از کاه پر شده باشد این لذت را می‌شناسند »

آنگاه من از پیش او رفتم ، و ندانستم که منظورش ستایش از من بود یا خوار کردن من .

یک سال گذشت و در این مدت مترسک فیلسوف شد .

هنگامی که باز از کنار او می‌گذشتم دیدم دو کلاغ دارند زیر کلاهش لانه می‌سازند .

                                                                    دیوانه / جبران خلیل جبران \