من آن آواره ی بشکسته حالم
ز هجرانت دوتا رو بر زوالم
منم آن مرغ سرگردان تنها
پریشان گشته شد یکباره حالم.......
کاش گوشی برای شنیدن تنهایی هایم پیدا میشد...جز تصور خیالی یک دوست ...
خدایا دلتنگیم همه ...هرکدام یک جور گرفتار پیله ی زندگی ...
خودت شفا بخشمان باش با نوش داروی موعودت...